De nieuwe uitbouw van het negentiende eeuwse schoolgebouw is vanaf de eerste tot en met de derde etage gehuld in een zwarte aluminium schil. Op de plekken waar zich de vensters bevinden is de aluminium schil geperforeerd. Indien er geen direct zonlicht op dat deel van de gevel valt, kan ze zich openen om toch voldoende licht in de klaslokalen toe te laten.

De kunst toepassing voorziet in een extra perforatie van de gevel. Kris Kabel heeft een ontwerp gemaakt waarbij cirkels van 15 centimeter diameter volgens een speciaal patroon uit de gevelplaten en de raamluiken worden gesneden. In deze gaten worden vervolgens speciale lichtfilter schijven geklikt die het licht dat op de gevel valt op velerlei manieren manipuleren. 

Motivatie

In plaats van de zon te weren uit de school moet het licht worden gevierd en beleefd!
Het schoolgebouw biedt haar leerlingen en haar omgeving dan letterlijk en figuurlijk verlichting…

Het voorstel richt zich op de volgende vragen:

1. Op welke manier kan het ontwerp voor de zonwerings luiken en de gevel de leerlingen fascineren en ze iets bijbrengen over de vele fantastische vormen van licht als natuurkundig verschijnsel?

2. Hoe versterkt het ontwerp de architectuur van het gebouw en zijn betekenis in de stedelijke context?

3. Hoe kan het ontwerp de visie en de filosofie van de school benadrukken?

Fascinatie voor (zon)licht

De gevel van een gebouw wordt gewoonlijk ontworpen van buiten naar binnen. Dit voorstel keert dit proces om en neemt de ervaring van binnen naar buiten als uitgangspunt.
De primaire gebruikers van het gebouw zijn leerlingen van een middelbare school, de plek waar verwondering voor het eerst wetenschappelijk verklaard wordt. Een machtig moment. Intrigerende experimenten en kraakheldere formules blijken gereedschappen waarmee de wereld om ons heen begrepen kan worden.

Dit voorstel transformeert de zonwering luiken tot een van die gereedschappen. Het licht dat door de luiken schijnt wordt ontleed, gebroken en afgebogen. Zo ontstaan fascinerende verschijnselen en patronen die verleiden en aansporen tot nieuwe vragen en verwondering.

Het voorstel laat zich lezen op meer niveaus. De gevel is geperforeerd met een interfererend patroon van licht stippen dat is geïnspireerd op een belangrijk natuurkundig experiment uit 1805. Met het tweespleten experiment toonde de Britse wetenschapper Thomas Young aan dat licht uit deeltjes (fotonen) bestaat maar zich tegelijkertijd als golfverschijnsel gedraagt. Hij liet licht door meerdere nauwe spleten schijnen en zag het licht zich achter deze spleten verspreiden als een interfererend patroon van licht ‘stippen’.

Elke stip in de gevel is een lens of een filter die het zonlicht modificeert. Prisma’s doen subtiele regenboog vlekken en lijnen op het plafond en de vloer van de lokalen verschijnen. Patronen in het transparante kunststof breken het licht en creëren cirkel en stippen patronen op de muren in het gebouw of reflecteren het licht net als fietsreflectoren. Dichroïsche filters kleuren het licht, lenzen zetten de buitenwereld op zijn kop en speciale filters maken het mogelijk naar de zon te kijken.